RL's Trance Blues Orchestra (B) Blue Monday Blauwe Kater Leuven (21-01-2019) reporter & photo credits: Rootsville info club: Blauwe Kater info band: Renaud Lesire © Rootsville 2019

Iedere zichzelf respecterende bluesfanaat weet wanneer we het hier hebben over het "RL's Trance Blues Orchestra" we dan verwijzen naar onze Waalse landgenoot en bluesman pur sang, Renaud Lesire. In tegenstelling van bij het Vlaamse "John Henry Orchestra" is dit concept meer blues gericht en meer specifiek op "boogie". De kompaan van Renaud voor dit gebeuren is drummer Jean Kowalski. Op maandag 21 januari staan beiden op de affiche in de "Blauwe Kater" dus en avant marche, direction Louvain. Er was alvast één plaatsje vrij in de "Kater" want Jan Jaspers was nu eens geen certitude maar op dat eigenste moment met de "Boogie Beasts" aan een show case bezig op radio "Classic 21", en werd hem daardoor succes gewenst door Renaud Lesire. Time for the blues...

Orkestleider Renaud was vanavond in het bezit van 3 gitaren, eentje voor slide, eentje voor het psychedelisch effect en eentje voor de fun. op de setlist de boogie's die we van hem gewoon zijn, alleen worden ze vanavond met met dit "RL's Trance Blues Orchestra" in een ander jasje gestoken, en die veston was dus zoals reeds gezegd ietwat psychedelic.

Beginnen deed hij met de six strings voor slide en met zijn helder blauwe "Square" werd "Baby, Please don't Go" van Big Joe Turner de club in gestuurd. Deze blues standard is door de tand des tijds ver weg van het origineel en dat begon reeds door de latere opnamen van onder meer Van Morrison en zijn "Them". Ook bij rockband AC/DC staat dit nummer nog steeds op de setlist. Wat ons meteen opviel was de energieke expressie van drummer Jean Kowalski en amper na twee nummers was één van zijn drumsticks (niet die van de kip) al naar de vaantjes.

Mijn vaste compadre hier in de "Blauwe Kater" kwam hem meteen te vergelijken met "animal", je weet wel diene de drummer bij de groene kikker. Na "Shake It Baby" wisselde Renaud het geweer van schouder en zorgde de legendarische "Gibson ES-135" voor een totaal andere sound. Een meer typerend geluid dat beter paste bij nummers als "Goin Down South" van RL...Burnside, net als ook diens "Poor Black Mattie". Opmerkelijk was dat er na de loodzware examens eerst wat gelatenheid bij de studenten viel op te merken maar na enkele nummers ging deze tak van de blues er hier terug gewillig in als uitstekend decompressie middel.

We kregen nog "Skinny Woman" en "I Get My Blues" en daarmee had iedereen hier vanavond weer de juiste dosis blues binnen gekregen. Gelukkig was het vel van de snare drum gespaard gebleven van een totale crash wat niet kon gezegd worden van één van de cymbalen. Ne speciale diene Kowalski ;-) en de kwaliteit van een Renaud Lesire werd hier nogmaals bevestigd. We konden Renaud hier toch niet terug naar Wallonië sturen zonder een bisser en die kregen we dan met "Someday Baby". Someday zal ook de blues wel eens doorbreken op onze Vlaamse radiozenders. Tot dan afstemmen op "Classic 21"! Wij keerden, volledig in trance, terug met onze bluesmobiel richting down south. CU.